Column Junior Brandenburg: (Verkeers)bord

Het zal denk ik niet perse Woerden eigen zijn, maar ik bemerk toch al enkele jaren dat we het met zijn allen niet zo moeten hebben van aanwijs- en verkeersborden. Wellicht is het een trauma van de jaren dat we een groot geel bordenbos waren. Of is het een overblijfsel van die tijd toen we alleen maar vaster kwamen te zitten in goed bedoelde wijzigingen ten behoeve van de doorstroom van verkeer, maar er scheelt in ieder geval iets aan.

Reeds vele jaren geleden, toen ik nog het festival Babypop mede-organiseerde, was het een jaarlijks terugkerend fenomeen. Twee maanden van te voren aankondigingsborden de lucht in dat er sprake zal zijn van een tijdelijke afsluiting van het doorgaande fietspad. Op de betreffende dagen zelf een combinatie van verbodsborden, een omleidingsroute van nog geen 80 meter, divers groot en zwaar bouwverkeer, dranghekken en een tweede rij gesloten bouwhekken en toch troffen we op de gekste plekken fietsers en voetgangers aan die vonden dat ze ‘er even door moesten’. 

Na al die jaren wende het wel, maar bleef toch altijd de vraag hangen, waarom?

Tijdens de afgelopen Woerdense Vakantieweek was ik getuige van hoe een fietser een vrijwilliger de huid vol schold omdat deze persoon vond dat de afsluiting niet voor haar gold. Ook hier was er sprake van een afsluiting die nogal duidelijk was en nogal duidelijk een doel diende en, na 69 edities, niet bepaald voor een verrassing zou moeten zorgen.

De afgelopen zaterdagen hebben gemeente en Stadshart vriendelijk verzocht aan fietsers om af te stappen in de Rijnstraat met het oog op de veiligheid. Met een overweldigende hoeveelheid positieve reacties kunnen we wel stellen dat de proef meer dan geslaagd is en dat de Rijnstraat een mooie scooterloze, veilige, vriendelijke en fijne toekomst tegemoet gaat. Maar toch hadden de hekken, de verzoeken en de aankondigingen niet op een ieder een louterend effect. Zo was ik getuige van de mafste dingen. Van vrachtwagens die er wel even door moesten, van pizzabrommers die eigenhandig de barrières sloopten tot fietsers die zichzelf in nodeloos levensgevaar brachten met slalomcapriolen om rond de hekken te komen.

Voor de toekomst van de Rijnstraat zullen we dus in ieder geval bereid moeten zijn meer te doen dan borden en hekken, want als het er op aankomt blijven er toch altijd enkele eigenwijzen een behoorlijk (verkeers)bord voor de kop te hebben.