'En dan ben je ineens halfzijdig verlamd'
‘Het gaat voor iedereen zwaar worden’
OUDERKERK A/D IJSSEL/WOERDEN • Het leven van Antonis Dafnomilis veranderde op 24 april voorgoed. Op die dag werd de 22-jarige Ouderkerker getroffen door een herseninfarct en raakte hij halfzijdig verlamd.
Nu, vier maanden later, is hij bezig met het organiseren van een aangepaste triatlon voor neurorevalidanten. Die gaat op vrijdag 3 september plaatsvinden rond de Cattenbroekerplas in Woerden. De start is iets verderop, bij het Daan Theeuwens Centrum voor Intensieve Neurorevalidatie. Daar vandaan fietsen de deelnemers 3 kilometer naar de plas. Na 150 meter zwemmen gaan ze 2 kilometer hardlopen. Vervolgens stappen ze opnieuw op de fiets voor een rit van 3 kilometer terug naar het revalidatiecentrum.
Dat is de plek waar Antonis bijna dagelijks van negen uur ‘s morgens tot vijf uur ‘s middags werkt aan zijn herstel. “Het is topsport”, vertelt hij. “Je bent hier elke dag uren bezig met trainen. Dat kost veel energie, maar ik ben met elk klein stapje blij. Toen ik hier begon, had ik moeite met praten en moest ik opnieuw leren lopen. Inmiddels heb ik mijn spraak terug en loop ik zonder stokken. Tijdens mijn revalidatie probeer ik alles eruit te halen wat erin zit. Ik zou niet met mezelf kunnen leven als ik niet alles had geprobeerd.”
Toekomst
Een volledig herstel zit er niet in; daarvoor is de schade in zijn hoofd te groot. Toch blijft Antonis opvallend positief. “Mijn toekomst ziet er nog steeds goed uit. De lichamelijke gevolgen van mijn beroerte zijn groot, maar met mijn IQ is gelukkig niets mis. Toen mij dit overkwam, had ik net een bedrijfje opgezet en zat ik in de laatste fase van mijn studie technische bedrijfskunde. Die probeer ik nu in mijn vrije tijd af te ronden. Da’s best een gedoe, want ik kan maar met één hand kan typen. Daardoor duurt het allemaal een stuk langer.”
Antonis kan zich het moment van zijn herseninfarct nog helder voor de geest halen. "Ik lag in bed en wilde me omdraaien, maar dat lukte me maar niet. Alle spieren aan de rechterkant van mijn lijf bleken verlamd. Al vrij snel had ik in de gaten dat het foute boel was. Vooral omdat ik nauwelijks meer uit mijn woorden kwam.” Hij werd met een ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar konden ze gek genoeg weinig voor hem betekenen. "Het kwaad was immers al geschied.”
Hij moest hierna vooral ‘heel hard revalideren'. Hij kan tijdens zijn revalidatie rekenen op de steun van familie en vrienden. Bijvoorbeeld van zijn ploeggenoten van vv Lekkerkerk, de club waar hij tot voor kort voor voetbalde.
Sporten is sowieso iets dat hij graag doet. "Daar ga ik ook niet mee stoppen”, zegt hij zelfverzekerd. "Toen ik jong was, was ik heel goed in zwemmen. Ik behoorde zelfs tot de top van Griekenland, het land waar ik ben geboren en tot negen jaar geleden heb gewoond. Het lijkt me nu gaaf om als zwemmer mee te doen aan de Paralympische Spelen. Dan zal ik wel een goede conditie op moeten zien te bouwen.”
Doel
De liefde voor sport bracht Antonis op het idee om een aangepaste triatlon te organiseren, om revalidanten een doel te geven om naar toe te werken tijdens hun revalidatie. Via een doneeractie probeert hij geld in te zamelen om de triathlon daadwerkelijk voor elkaar te krijgen. "Het geld dat overblijft, gaat naar het Daan Theeuwens Centrum, zodat er meer buitendeurse activiteiten kunnen worden georganiseerd voor revalidanten voor jongeren met hersenletsel. Je zit nu nog hele dagen binnen. Het zou fijn zijn als revalidanten ook buiten kunnen werken aan hun herstel.”
Veel revalidanten hebben aangegeven mee te gaan doe naan de triatlon, net als een aantal therapeuten van het revalidatiecentrum en vrienden van Antonis. Zelf verschijnt hij ook aan de startstreep. "Het gaat voor iedereen zwaar worden, maar tegelijkertijd ook heel leuk.”
Floris Bakker