Bekommeren
Afgelopen week had ik het voorrecht om elders in de EU te vertoeven. Naast prima temperaturen en internationale samenklontering, vielen ook de rust, relaxedheid en het gemak rond QR-code en mondkap op. In Nederland was het ondertussen andere koek. Restaurant Waku Waku riep een privé vrijstaat uit. Zij bepalen zelf welke regels wanneer van toepassing zijn. Daarbij luid en rijkelijk financieel gesteund door een opmerkelijke alliantie van hippies en extreem-rechts. Het bleek slechts het voorgerecht van een onsmakelijke manifestatie waarbij, naast het zwaaien met galgen en het populaire dood bedreigen, ook de Holocaust en haar uiterlijke kenmerken nog maar weer eens door de misbruikmangel gingen. Het verafschuwt mij hoe vrijzinnig men meent vergelijkingen te kunnen maken met één van de gruwelijkste genocides uit de historie. Eén van de meest nederige lessen over hoe fragiel de scheidslijn tussen menselijkheid en barbaarsheid is. En het bevreemdt waarom men zich specifiek aan die verschrikkelijke episode vergrijpt voor misplaatste vergelijkingen.
Als er de behoefte is om een punt te maken inzake vermeende grondwet- en mensenrechtenschending, marginalisering en onderdrukking, waarom dan geen vergelijking maken met huidig Afghanistan? Dit is immers een veel actueler voorbeeld waar wij machteloos toezien hoe in rap tempo een samenleving met geweld gegijzeld wordt en mensenrechten niet meer bestaan. Een gevalletje mensonterende onderdrukking door een regime dat louter in haar eigen extreme gelijk gelooft. Oké, het vereist meer creativiteit dan een gele ster, maar het is een ijzersterk negatief voorbeeld van actueel en objectief onrecht. Daarmee zet je echt je standpunt kracht bij. Of is het dan misschien toch niet meer zo'n frisse vergelijking? Of dweept Jodenvervolging gewoon lekkerder dan met slachtoffers van de actuele wreedheid en moord door de Taliban? Eerder was er een momentje tussen zelfverklaarde grondwetkoesterende, mensenrechtenlievende, internationaal rechtfanaten en de situatie in Afghanistan. Dat was toen men luidkeels, bierdrinkend riep dat geen van die drie van toepassing zijn op veiligheid zoekende, gevluchte, Afghaanse bondgenoten. Voor sommigen is tolerantie en vrijheid meer gelijk dan voor anderen. Het geeft geen pas om moord en brand of wolf te schreeuwen voordat er echt iets aan de hand is. En begrijp mij niet verkeerd. Als het hier ten lande op echte onderdrukking, uitsluiting, segregatie, en genocide uit zou draaien, dan is het echt tijd voor barricades en verzet. Maar als je niet consistent en consciëntieus bent in je wereldbeeld, dan wordt het tijd om op te pleuren met je zeuren en je eerst eens oprecht om je medemens te gaan bekommeren, wie het dan ook betreft.