Verdriet
Soms weet je niet waar je moet beginnen en hoe je dingen het beste kan aanpakken. Op deze plek deel ik normaal gesproken mijn mening en visie op alledaagse belangrijke en minder belangrijke zaken, maar het betreft altijd een schrijfsel dat weliswaar persoonlijk van aard, maar niet per se privé is.
Deze week ontkom ik er echter niet aan een intens verdrietige privésituatie te delen. Ik heb er ruim over nagedacht of dit een goed medium is en of het gerechtvaardigd is om anderen deelgenoot te maken van en op te zadelen met je eigen verdriet. Maar uiteindelijk denk ik dat het toepasselijk is om ook via deze weg het verdriet te delen.
Na een stevige aanloop zou ik met mijn lieftallige echtgenote volgend jaar papa en mama worden. Echter is gebleken dat wij weliswaar een prachtige dochter in het verschiet hebben, maar dat zij niet lang bij ons zal blijven en wij afscheid van haar moeten nemen. Dit maakt een mens volstrekt onmachtig en intens verdrietig. Een verdriet waarvan blijkt dat het moeilijk te delen is. Voor een verlies als dit heeft immers, logischerwijs, geen mens woorden paraat.
Wij zijn inmiddels overspoeld met troost en liefde uit onze naaste omgeving. Dat heeft ons enorm gesterkt en gesteund richting het aanstaande voortijdige afscheid dat wij moeten nemen. En hoe gek het wellicht ook klinkt, en hoe kort wij ook maar van haar zullen kunnen genieten, weten wij juist ook door alle betrokkenheid hoe echt haar verbondenheid met ons is en hoe zeer zij altijd liefdevol bij ons zal zijn als onze eerstgeborene.
Wij zijn intens dankbaar voor alle steun en liefde en eveneens de onvergetelijke wijze van begeleiding door alle medisch en maatschappelijk betrokkenen. Juist door zeer verdrietige situaties krijg je bevestigd hoe belangrijk het is dat je in een samenleving leeft waarin je voor elkaar zorgt. Zorgzaam zullen wij omgaan met haar nagedachtenis, waarbij we samen nog veel verdriet zullen moeten verwerken. Vanwege dat laatste voel ik mij voor de aankomende periode niet toegerust om semi-leuke of kritische columns te schrijven en zal ik daarom tijdelijk deze plek afstaan aan gastcolumnisten. Dank allen voor het begrip en ik hoop iedereen al schrijvende weer te begroeten in betere tijden.