Zijn dromen bedrog?
Roy had zijn zeilboot verkocht en er een goede prijs voor gekregen. Nadat zijn vrouw was overleden had hij het in de verkoop gezet. Ze hadden er samen heel wat zeereizen mee gemaakt, maar de lol was eraf!
Vanuit zijn huurflatje in Sneek had hij zijn kinderen, die allemaal in het westen woonden, gevraagd een huis of flat te zoeken en nu had hij een afspraak met een makelaar in Woerden. Hij was daar vaak geweest en vond het een mooie en gezellige stad, wel wat saai, maar met een rijke historie.
Tijdens de treinreis had hij tijd om na te denken. Wat te doen? De huizenprijzen waren zo hoog geworden. Kopen of huren, hij wist het nog niet. Eerst maar kijken…
Na een lange reis stapte hij uit en liep vanuit het station richting het centrum. In plaats van de vertrouwde Singel zag hij overal hoge torenflats. Zijn ogen schoten van beneden naar boven, langs zo’n dertig etages balkons met boompjes. En wat was dat op de daken? Gelukkig stond het kasteel er nog, dat pepte hem weer een beetje op. Hij zag weinig mensen op straat, wel achter de ramen van hun huizen, de ogen gericht op een scherm.
Met zijn hoofd naar beneden sjokte hij naar het kantoor van de makelaar dat nog in een oud pand zat. Een grote plaquette op de muur schreeuwde dat het binnenkort vervangen zou worden door nieuwbouw.
De makelaar had hem meegenomen naar een flatgebouw. ‘Kom binnen,’ zei de man, terwijl de deur met een kaartje opende.
Roys blik werd getrokken door een camera aan de buitenmuur, maar hij stapte snel naar binnen. Hij keek zijn ogen uit. In de hal stonden veel planten. Ook hingen er camera’s en een scherm waarop hij zichzelf en de makelaar zag staan.
De makelaar wenkte hem en deed de liftdeur open met hetzelfde kaartje. Langzaam stapte hij in en niet lang daarna vlogen ze omhoog om te stoppen op dertig hoog. Hij voelde zich bekeken en zag nog net voor hij uitstapte wederom een camera. Tijd om er bij stil te staan had hij niet want eenmaal op het dak, stond hij langs de lijn van een prachtig voetbalveld met vele bomen eromheen.
‘Op de andere flats komen een hondenuitlaatplek en een disco,’ zo vertelde de makelaar enthousiast. De bouw van deze flats was nog bezig. ‘De flatgebouwen worden met elkaar verbonden door overdekte bruggen en daarop zonnepanelen.’
Roy hoorde zijn uitleg nauwelijks, zag alleen maar meer camera’s. Hij draaide zich met een ruk om en liep terug naar de lift…
Zijn handen waren klam, hij voelde zich gedesoriënteerd, keek verward om zich heen en zag dat hij bijna in Woerden was. Door het beslagen raam zag hij hijskranen, er werd flink gebouwd.
Eenmaal buiten liep hij vanuit het station richting het centrum en zag dat er eigenlijk niet veel veranderd was. Met opgeheven hoofd en verende pas snelde hij zich richting het makelaarskantoor, onderweg bedenkend dat deze droom hoe dan ook nooit mocht uitkomen, maar wat als…?