Een reünie op de Fokveedag
Na twee jaar afwezigheid was het dan eindelijk weer zover. Fokveedag Boerenlandfeest keerde terug. Weliswaar op een nieuwe dag en met wisselvallig weer, maar dat mocht de pret niet drukken. Velen keerden dit jaar weer terug naar Hoornaar. Niet alleen om naar de koeien te kijken, maar ook om elkaar weer te zien. “Want het voelt toch ook wel als een soort reünie.”
Je kunt er wanneer je het terrein oploopt niet omheen: donkere wolken die dreigend in de lucht hangen. De tweede zaterdag van oktober mag dan ingewisseld zijn voor de derde zaterdag van september, dat betekent niet automatisch dat het weer dan ook beter is. Zo blijkt. Het zogenoemde ‘natplan’ mag dan in de kast zijn blijven liggen, de bezoekers die in de ochtend aanwezig zijn ontberen toch met vlagen dikke regendruppels. Toch valt op dat niemand hier echt last van schijnt te hebben.
Wat misschien nog wel het grootste vraagstuk van een dag als deze is hoe de deelnemende boeren aan de koeienkeuringen toch de hele dag in een hagelwit outfit blijven lopen. Het is, naast de aanwezig modder door het natte weer, namelijk doodnormaal dat je als bezoeker opeens op de rem moet omdat de koe, op weg naar de keuringsring, voor je besluit zijn blaas te legen. Iets wat Fokveedag Boerenlandfeest net dat beetje extra geeft. Niet alleen in India zijn de koeien heilig, ook vandaag in Hoornaar krijgen de opgepoetste herkauwers ruim baan.
Deelnemende boer Kees Kortleve uit Noordeloos kan daar over meepraten. Met zijn koeien staat hij in de tent naast de ring waar de koeien worden gekeurd. Tassen etenswaren en flessen cola staan klaar en familieleden lopen af en aan om te helpen. Twee weken vooraf beslist Kees welke koeien hij mee gaat nemen en vanaf dan worden die koeien dagelijks geschoren en in de gaten gehouden. “Ze moeten natuurlijk wel zo mooi mogelijk voor de dag komen.” Een speciale behandeling krijgen de uitverkorene niet. “Daar heb ik geen ruimte voor in de stal. Ze krijgen gewoon dezelfde behandeling als de andere 170 koeien die wij hebben lopen. Het enige verschil is dat ik de koeien die meedoen dagelijks scheer.”
Pluimage
Wie nog steeds denkt dat er alleen maar koeien te zien zijn komt ook dit jaar weer bedrogen uit. Niet alleen de dieren zijn van verschillende pluimage, ook de bezoekers en de standhouders variëren. Zo is het in de schapentent een gezellige drukte als er gescholen wordt voor de regen. Een vrouw achter een spinnenwiel zorgt voor bekijks. “Hoe lukt het haar om vanuit die schapenvacht toch dat blijvende strookje vacht naar het wiel te krijgen?”, vraagt een bezoeker zich hardop af. Verderop in de tent aait Max een schaap terwijl zijn moeder voorleest waar het dier vandaan komt. “Ik vind deze schapen eigenlijk veel leuker dan de koeien”, vertelt Max, 6 jaar, met een grote lach op zijn gezicht. En dat maakt het volgens zijn moeder nu net zo leuk: “Ik ben zelf opgegroeid op een boerderij en ging hier jaarlijks heen. Zelf ben ik dus wel gecharmeerd van die koeien. Maar door de schapen krijg ik Max wel eerder mee.”
Max (6): 'Ik vind deze schapen eigenlijk veel leuker dan de koeien'
Ondertussen bewegen zich steeds meer mensen richting het middenterrein waar het pauzenummer staat te beginnen. Naast een show met paarden is er een speciaal moment voor de afscheid nemende Arie de Kock. Na 21 jaar organisatie is hij dit jaar voor het eerst bezoeker en dat verdient applaus. Met paard en wagen wordt hij langs het publiek gereden wat hij, zichtbaar genietend, zwaaiend in ontvangst neemt.
De 21 jaar is lang, maar niet onbekend in de wereld van de Fokveedag. Boer Kees, die ondertussen klaar is met de bedrijvenkeuring en zijn koeien weer in het gareel zet, weet niet beter dan dat hij met vele familieleden op de Fokveedag staat. “Mijn vader deed het al en als familie blijven we het voortzetten.” Winnen van boer Bons blijkt ook dit jaar weer een moeilijke opgave, maar hij doet dan ook niet mee om te winnen. “Het is vooral erg leuk om mee te doen”, legt hij rustig uit.
Hij vervolgt met een lesje keuring van de koe. “De uier van de koe moet goed in balans zijn. Het voorste deel moet dus niet veel dieper liggen dan het achterste deel. En de poten moeten recht staan. De koe moet goed lopen, sommige willen nog wel eens de hak scheef neerzetten. Dat is dus niet te bedoeling.”
Wanneer je de koeien gezien hebt hoef je maar een paar stappen te doen om in de streektent te belanden. Hier vind je, zoals de naam al zegt, van alles vanuit onze streek. Een boek van een historische vereniging, Yuverta om de jeugd te lokken om toch boer of loonwerker te worden of om simpel een warm kopje koffie of thee te drinken. Aan de andere kant van het terrein kunnen de kleintjes hun lol op in de tent van Wasko. Schminken, trommelen op skippyballen of creatief verven.
Peperkoek
Net voordat je het terrein weer verlaat loop je langs de kraam van bakkerij Blanken uit Bergambacht. Al vele jaren ligt hier de peperkoek in de verkoop. Het is dan ook een komen en gaan van bezoekers die een exemplaar willen bemachtigen. "Normaal sta ik hier zelf niet en was hier ook nog nooit geweest”, zegt bakker Blanken zelf. "Mijn producten worden hier al tientallen jaren verkocht, maar de mensen die normaliter op de Fokveedag stonden zijn ermee gestopt. Vandaar dat ik hier nu zelf sta. Met al die stijgende kosten moet de kachelpijp toch blijven roken.”
Maar heel erg vindt hij het niet, zichtbaar geniet hij en lachend voorziet hij de volgende klant weer van één van zijn baksels. "Wellicht tot volgend jaar”, begroet hij de weglopende man. Zo is hij het perfecte afscheid van deze dag: volgend jaar weer. En dan hopelijk net zo'n succes, maar met iets meer zon.