Afscheid Sibold Lous van Oud-Alblas: een plattelandsdokter zwaait af

26 december 2022, 11:20 Algemeen

OUD-ALBLAS • Doktersechtpaar Sibold en Marieke Lous nam onlangs na 36 jaar afscheid van hun praktijk en patiënten in Oud-Alblas.

Kennis en kunde heeft Sibold Lous meer dan voldoende, maar wat betreft het omgaan met complimenten is er nog wel ruimte voor verbetering. Dat ondervond hij in november tijdens de afscheidsreceptie. Honderden inwoners van Oud-Alblas en omgeving kwamen langs om hem en zijn vrouw Marieke de hand te drukken en te bedanken voor hun inzet. 

“Daar werd ik verlegen van”, blikt hij terug. “Ik heb mijn werk altijd met veel liefde gedaan, heb altijd geprobeerd om in elke moeilijke medische situatie toch een positieve inbreng te hebben. Natuurlijk krijg je dan af en toe een pluim, maar een avond waarop dat zo intensief geuit wordt, dat vond ik lastig. Wel willen we ook via deze weg een ieder bedanken voor de teksten, woorden en kaartjes.”

Waarnemer
Er zijn ruim 36 jaar verstreken sinds Sibold en Marieke Lous in september 1986 voor de eerste keer kennismaakten met de huisartsenpraktijk in Oud-Alblas. Sibold was op dat moment actief als waarnemer in Zeeland. Zijn  moeder tipte het echtpaar op het feit dat er in het Alblasserwaardse dorp met spoed een waarnemer nodig was.

“Mijn voorganger, dokter Hagen, had een herseninfarct gekregen. We zijn op gesprek gegaan en de maandag erna ging ik hier aan het werk. Er stond een rij voor de deur voor het inloopspreekuur, dat we toen nog hadden. Door het wegvallen van dokter Hagen was er achterstand. Het enige dat ik toen had was een blocnote. Daarop noteerde ik de namen, of en hoe mensen verzekerd waren en probeerde ik zo overzicht te krijgen.”

Vuurdoop
Het was een vuurdoop van jewelste. Desondanks werd het waarnemerschap in april 1987 omgezet in de overname van de huisartsenpraktijk. “Het is nu bijna niet voor te stellen, maar destijds was het voor een beginnend huisarts heel moeilijk om een praktijk te vinden. Dat er dan dichtbij Papendrecht, waar ik deels opgroeide, en Hendrik-Ido-Ambacht, waar we na ons trouwen zijn gaan wonen, een plek vrijkwam was een uitkomst.”

Hij vervolgt: “Wat daarnaast meespeelde is dat ik een echte plattelandsdokter ben.” Marieke vult hem aan: “We zijn ook nog bij een huisartsenpraktijk in Den Haag wezen kijken, maar het idee om in zo’n anonieme omgeving te moeten werken en je kinderen daar op te zien groeien, zagen we allebei absoluut niet zitten.”

Vertrouwen
De laagdrempeligheid, de benaderbaarheid en het goed kennen van dorpsgenoten die op het spreekuur komen; Sibold zag en ziet er een grote meerwaarde in. “Je weet de achtergrond van je patiënten, kent de thuissituatie. Door het over en weer elkaar kennen is er ook vertrouwen. En dat is heel belangrijk bij het gesprek over welke klachten mensen hebben, als huisarts heb je dan sneller het plaatje compleet.”

Het is vanzelfsprekend een open deur, maar de manier van werken in een huisartsenpraktijk is ook in Oud-Alblas onherkenbaar veranderd. Veel daarvan is positief, maar één van de grootste pijnpunten is de gigantische hoeveelheid administratief werk die het werk van huisartsen momenteel met zich meebrengt. De klachten die hierover landelijk klinken, herkent Sibold voor honderd procent. 

“Om een voorbeeld te geven: als ik voor een patiënt die terminaal ziek is een morfinepomp aan wil vragen, moet ik zo ongeveer zes formulieren invullen. Een enkele aanvraag neemt dan zo een half uur of een uur in beslag. Waarom kan ik op basis van mijn gezag en kennis als huisarts niet dat afdoen met een enkel belletje? Dat vertrouwen zou er moeten zijn en in de praktijk heel veel tijd schelen. Of ik op dat gebied al een kentering zie ontstaan? Ongetwijfeld zal de wal het schip op een gegeven moment keren, maar we zullen hier nooit helemaal van afkomen.”

Kostbaar
Tijd, het is ook voor een huisarts een kostbaar iets. Hoe richt je je werkwijze zo in dat je aan de ene kant efficiënt werkt en aan de andere kant voldoende aandacht aan je patiënten kunt besteden?

Voor Sibold was het persoonlijke contact het in ieder geval altijd waard om een stap extra te doen. “Na het spreekuur in de ochtend, moest ik echt de deur uit”, knikt hij. “Visites afleggen, bij mensen thuis langsgaan, dat werkte voor mij veel prettiger dan via de telefoon. Als iemand uit het ziekenhuis kwam en op krukken liep, was dit op deze manier beter te beoordelen, bijvoorbeeld. Je krijgt in de thuissituatie en als je mensen echt ziet veel meer informatie.”

Weduwnaar
Ook de gezelligheid speelde daarbij een rol, vult Marieke aan. “Weet je nog dat je in Brandwijk altijd langsging bij een weduwnaar om daar koffie te drinken? Dan praatte je met hem over van alles.”

Sibold lacht bij de herinnering. “Dat was echt fantastisch. Nazorg heb ik sowieso altijd van groot belang gevonden. Het bezoeken van bijvoorbeeld mensen die hun partner of een kind verloren hadden, is onlosmakelijk met het werk van een huisarts verbonden.”

Gods nabijheid
Nee, makkelijk was het niet altijd. Maar de al eerder genoemde positieve insteek nam Sibold in zijn aanpak altijd mee. Ook in situaties waarin het medisch zwaar of pijnlijk was, zocht hij altijd naar mogelijkheden om het lijden te verlichten of een weg om toch voor een lichtpuntje te zorgen. “De genezing ligt niet bij mij, maar ik had wel de gelegenheid om iets toe te voegen om de behandelingen beter te kunnen dragen.” 

Hij is even stil. Dan: “En als dan het moment van afscheid is gekomen, wenste ik hem of haar altijd Gods nabijheid toe. Nee, het maakte dan niet uit of iemand al dan niet gelovig was. Het wonderlijke was dat ook mensen die nergens aan deden op het einde toch naar iets hogers reikten. Mijn geloof heeft altijd meegespeeld in mijn werk. Boven de deur van mijn spreekkamer hing niet voor niets een klein houten kruisje.”

Nieuwe huisarts
Sibold en Marieke zijn dankbaar dat er in de persoon van Ben Ottevanger een nieuwe huisarts is gevonden voor Oud-Alblas. Zelf zijn ze inmiddels al wel enigszins gewend aan het leven als pensionado’s. “Al zeggen we letterlijk elke dinsdag nog tegen elkaar: heerlijk, vanavond en vannacht gaat de telefoon niet. Dat we dan dienst hadden, is in die 36 jaar helemaal in ons systeem gaan zitten.”

Als afscheidscadeau zamelde Oud-Alblas geld in voor een elektrisch drumstel voor Sibold Lous. Hij is namelijk een fervent drummer. “Waar ik van houd? Dat valt onder de noemer van foute muziek, zoals De Toppers, Mariah Carey en BZN; ik vind het heerlijk om up tempo nummers te spelen. Maar ik heb ook jarenlang een jeugddienstkoor en kinderkoor De Krekels begeleid.”