Arno Korevaar uit Hoornaar verloor huis door brand

27 december 2022, 09:51 Algemeen

HOORNAAR • Een gure, winderige dag in april 2022. Arno Korevaar uit Hoornaar zit met collega’s aan de koffie, niet ver bij zijn woonhuis vandaan, als zijn telefoon gaat: ‘Je huis staat in brand’.

Arno herinnert zich flarden van wat er op maandagochtend 4 april gebeurde. Hij wilde de collega die hem belde eerst niet geloven. “Ik zei: je maakt een geintje zeker?” Ik werk in de groenvoorziening van de gemeente en was kort daarvoor zelf nog langs mijn huis gereden.”

Machteloos
De vlammen grepen snel om zich heen. “Toen ik thuis kwam was de brandweer er. Ik ben nog binnen geweest, heb een paar spullen opgehaald. Er was veel rookontwikkeling. Toen ik nog een keer terug wilde om mijn autosleutels te pakken mocht ik niet meer naar binnen. Je ziet je huis verdwijnen en staat machteloos.” Niet alleen Arno en zijn vriendin Somnuk Nuan-in raakten in enkele uren hun huis kwijt, ook Arno’s zus Dikkie, zwager Leen en zus Corrie verloren het dak boven hun hoofd. “Zij woonden in het achterste deel van de boerderij. Corrie heeft het syndroom van Down. Mijn oudste zus en haar man hebben haar in huis genomen.”

Houtkachel
Naast de schuur van de boerderij staan twee tijdelijke woonunits: een voor Arno en Somnuk en een voor Dikkie, Leen en Corrie. De units steken wit af tegen de grijze decemberlucht. Regen heeft het land eromheen deels veranderd in een modderpoel. Gezeten naast de nieuwe kunstkerstboom vertelt Arno hoe de brand ontstond. “Leen had de houtkachel aangestoken en zat achter zijn computer te werken. Door de sterk aanwakkerende wind is er vermoedelijk een vonkje gekomen op het rieten dak op het voorste deel van de boerderij. De wind stond over het dak heen.”

Buikpijn
De collega die de brand ontdekte waarschuwde ook Somnuk, Corrie en Leen. “Dikkie was naar haar werk. Somnuk zat aan tafel met een vrouw die haar Nederlandse les gaf. Dat was een geluk, anders had ze misschien nog in bed gelegen. Je weet niet wat er dan zou zijn gebeurd.” Somnuk hoort het verhaal zwijgend aan en verontschuldigt zich dat ze niet deelneemt aan het gesprek. “Ik praat er liever niet over. Ik krijg er buikpijn van.”

Ontheemd
Op die vierde april duurde het even voordat tot Arno doordrong wat er gebeurde. “Ik maakte grappen. We hadden ons huis net opgeknapt, een nieuwe vloer gelegd, kozijnen laten schilderen. Ik belde een vriend die schilder is en zei: heb je tijd om weer een keer te komen schilderen? ’s Avonds ging de brandweer weg, dan is er niks meer. We hebben een paar nachten bij een neef geslapen, verderop in het dorp. Dan merk je dat je ontheemd bent en denk je aan alles wat je kwijt bent. Je leeft in een roes. Aan de andere kant probeer ik het ook positief te zien. Hopelijk staat er straks een huis dat aan moderne eisen voldoet. Ik wil geen zielig verhaal vertellen. Als je iemand verliest is het gekker. Het is maar een huis.”

Gehecht
“Na de brand heb ik gedacht: ik koop ergens anders in Hoornaar een huis. Ik was het spuugzat en dacht: hoe moet het allemaal? Dan zit je in zo’n unit die slecht geïsoleerd is; in de zomer is het hier heel heet en in de winter moeilijk warm te krijgen. Het duurt nog meer dan een jaar voordat er een nieuw huis staat. Maar ik ben gehecht aan de plek. Mijn opa en oma hebben hier gewoond, mijn moeder is hier geboren en ikzelf ook. Ik dacht: ik laat me niet door een fik wegjagen.”

Voetbalshirts
Arno is niet materialistisch, maar mist sommige spullen wel. “Ik ben mijn collectie voetbalshirts kwijtgeraakt die ik vanaf de jaren 80 had opgebouwd. En oude portretten van mijn grootouders die in de gang hingen. Maar ik wil vooral naar de positieve dingen kijken. “Vrienden, buren, collega’s, mensen uit het dorp: iedereen leeft mee en biedt van alles aan. We kregen kaarten, spullen en hulp. En uitnodigingen om te komen eten.”

Gourmetten
Hoe hebben ze kerst gevierd? “Ik heb een nieuw gourmetstel gekocht. Je moet vooruit denken zeggen ze. Maar ik kijk ook vaak terug: toen had ik mijn huis nog. Maar het is niet zo dat de tranen in mijn ogen schieten als ik het pad op fiets. De wereld draait door, je moet verder.”