'Ik speel gewoon op zetjes'
Hoornaar • Het jaar 2022 was een bijzonder jaar voor de 10-jarige Dieter Terlouw uit Hoornaar. Hij begon in dit jaar met dammen via school en mocht na een succesvolle deelname aan het Nederlands Kampioenschap in oktober met zijn opa Koos afreizen naar het Turkse Antalya om daar te strijden voor de wereldtitel.
Dieter maakte kennis met het dammen op zijn school de OBS Klim-op in Hoornaar. “Vanuit de klassen voor hoogbegaafde kinderen (SUMMAklas) worden er speciale activiteiten georganiseerd, zoals bijvoorbeeld ook dammen”, vertelt moeder Mariëlle bij hen thuis aan de keukentafel. “Ook de kinderen uit de reguliere klassen kunnen daar in overleg aan meedoen. Elke donderdagochtend wordt er op school gedamd. Meester Jan geeft de damlessen en hij is op vrijdagavond ook betrokken bij de damclub in Hoogblokland. Zo kwam Dieter uiteindelijk bij de damclub terecht.“
Oog in oog met een bekende dammer
Ik bleek het goed te kunnen en mocht meedoen met het Nederlands Kampioenschap in Den Haag”, vertelt Dieter. “Daar werd ik tweede en Ton Sijbrands overhandigde de prijzen. Tot die dag wist ik niet wie dat was, maar hij bleek een hele bekende dammer te zijn. Hij heeft het WK gewonnen en hij speelde zelfs met zijn ogen dicht tegen iemand. Ook speelde hij zelf weleens tegen zes mensen tegelijk.” Dieter heeft duidelijk veel bewondering voor de damkampioen. “Bij de damclub heb ik weleens geprobeerd om op meerdere borden tegelijk te spelen. Als je een zet hebt geplaatst en je tegenstander moet gaan nadenken over jouw zet, dan ga je door naar de volgende tegenstander. Op elk bord probeer je een andere strategie of een ander plannetje te bedenken.”
Dieter legt uit dat hij aan het begin van de partij niet voor een bepaalde strategie kiest. “Ik speel gewoon op zetjes. Je hebt verschillende soorten zetten: de Haarlemmerzet, de Rentezet en de Verlengde Haarlemmer. Ik heb vier borden en daar heb ik vier zetten opgeplakt. Eigenlijk doe ik gewoon altijd dezelfde openingszet. Dan kijk ik hoe de tegenstander speelt en dan pas ik me daarop aan”, vertelt Dieter. “Maar je probeert wel altijd meerdere stenen te slaan toch?” vraagt Mariëlle aan Dieter. “Nee, dat doe ik niet per se.”
Mariëlle moet lachen. “Dan is het zeker altijd toeval dat je meerdere stenen tegelijk slaat als ik tegen je speel?” lacht ze. “Dieter lijkt altijd al vier zetten vooruit en ik kan dat gewoon niet volgen.”
Een tegen zes
'Je geeft je tegenstander een hand, maar daarna is het gewoon focussen'
Hoewel Dieter geregeld een partijtje tegen familieleden speelt, vinden ze het allemaal steeds lastiger om tegen hem te spelen. “Laatst had ik een familielid uitgedaagd om een potje te dammen en toen kreeg hij bijval van vijf anderen. Toen speelde ik eigenlijk een tegen zes. De meesters op de damclub kunnen me wel bijhouden en daar ga ik dan ook twee keer in de week dammen. Ook zijn er regelmatig regiotoernooien waar ik naartoe ga en daar win ik wel vaak prijzen. Ik heb in het afgelopen jaar negen bekers gewonnen.” Vol trots vertelt zijn moeder dat het plankje eigenlijk te klein wordt voor alle bekers.
Voor een toernooi heeft Dieter geen speciale rituelen die hem geluk moeten brengen. “Ik heb wel vaak damsokken aan”, legt Dieter uit. “Maar het is niet zo dat je bijvoorbeeld eerst met je rechterbeen de ruimte instapt, toch?” vraagt zijn broer Pepijn, die zojuist is binnengekomen. “Nee, dat niet. Thuis trek ik wel vaak mijn oranje shirt aan en zet ik een petje van TeamNL op als ik speel. Maar als ik met een toernooi meedoe of ik speel op de damclub, dan trek ik gewone kleren aan.”
Als we Dieter vragen naar zijn ervaringen op het WK, reageert hij nuchter. “We kwamen op vrijdag aan, zaterdag was het een rustdag en vanaf zondag waren de wedstrijden.” Tijdens de wedstrijden wordt er op de damvloer niet gesproken. “Je geeft je tegenstander een hand, wenst hem een goede wedstrijd en daarna is het gewoon focussen. Als je remise wilde voorstellen, dan maakte je een speciaal gebaar. Genoeg jongens die er waren, spraken ook geen Engels, dus dan valt het ook niet mee om een gesprek te voeren.”
Het toernooi werd voor een deel in de herfstvakantie gespeeld en voor de andere dagen kreeg Dieter vrij van school. Vanuit Nederland werd er intensief meegeleefd. “Ik hield een speciale blog bij, zodat de school en familieleden konden lezen hoe het met Dieter ging. Ik wilde voorkomen dat ze hem allemaal berichtjes gingen sturen. Zo kon hij zich volledig focussen op zijn wedstrijden", legt Mariëlle uit.
In spanning afwachten
Opa Koos moest in het Hollandhuis wachten tot de partij klaar was, voor hij wist wie er had gewonnen. Hij mocht niet op de verdieping staan waar de wedstrijden werden gehouden. "Voor ons was dat soms best zenuwslopend om op afstand de wedstrijden te volgen. Zijn langste partij duurde wel drie uur. Dan zit je echt in spanning te wachten op de uitslag”, blikt Mariëlle terug. “Meestal speelde je dan een of twee potjes op een dag. Op het reguliere toernooi werd ik achtste. De laatste dagen waren er ook sneldamtoernooien, dan speelde je gerust acht potjes op een dag. Dan is de tijd je grootste tegenstander.”
Of Dieter volgend jaar weer op het WK te vinden is, is nog even de vraag. Vanaf januari gaat hij over van de welpen naar de pupillen. Dat gebeurt in het jaar waarin een speler elf wordt. "Dat is best een lastige categorie”, legt Dieter uit. "Vanuit de ouders wordt er ook een financiële bijdrage voor het WK gevraagd. We hebben dit jaar gezegd dat we deze kans zouden pakken, maar we kijken nog niet te ver vooruit. Zolang hij er plezier in heeft, vinden we het leuk als hij blijft dammen. Hij wordt er nooit dommer van en hij leert nieuwe mensen kennen. Zo'n kans als deze komt misschien maar één keer voorbij. We zijn dan ook supertrots op hem.”