‘Mijn ouders trots maken’
De bijna negentienjarige Alaa Haj Hussein uit Papendrecht heeft een bijzonder verhaal. Ze is geboren en getogen in Syrië, vluchtte vanwege de burgeroorlog, kwam op haar achtste in een opvangkamp in Turkije terecht en was na vier jaar niks doen welkom in Nederland. “Ik heb het heel moeilijk gehad, maar het gaat steeds beter”, blikt ze terug.
En ze heeft doelen gesteld in haar leven. Alaa: “Ik wil me ontwikkelen, veel leren, beroemd worden en mijn ouders trots maken.” Haar lidmaatschap voor Onafhankelijk Papendrecht en haar deelname aan de gemeenteraadsverkiezingen horen daarbij. Ze staat op nummer 9 van de plaatselijke politieke partij.
Meisje van acht
Als meisje van acht vluchtte ze weg van de oorlog die in haar land woedde. Ze woonden op dat moment niet ver van de grens met Turkije. Samen met haar ouders en twee jongere broertjes en één oudere broer renden ze de grens over naar het land waar ze dachten dat ze vrij zouden kunnen zijn.
Alaa: “Mijn vader was burgemeester en officier bij de politie. In de vele conflicten die er waren, voelde hij dat hij voor de keuze werd gesteld; ik moet meedoen met moorden of ik word zelf vermoord. Hij wilde geen van beiden. We hebben toen alles achter gelaten en zijn met een paar koffertjes met kleding gevlucht.”
Schoten in de lucht
Bij de grens wachtte de familie niet bepaald een warm onthaal. Er werd als waarschuwing in de lucht geschoten. "Ik vond dat zo eng! Ik dacht dat we dood zouden gaan. Dat ze ons gewoon zouden neerschieten!"
Dat gebeurde niet. Toen ze eenmaal over de grens waren, werden ze al snel naar een opvangkamp bij Hatay gebracht. “Mijn moeder zei dat het maar voor een dag of drie zou zijn, maar het werden drie jaren, waarin er helemaal niets te doen was voor ons. Geen school, geen activiteiten, niets. Het kamp was groot. We moesten een uur lopen om water te halen of te kunnen wassen. Het dichtstbijzijnde toilet was een kilometer verderop. We zaten daar met ongeveer 6000 mensen. Het kamp leek een gevangenis.”
'We hoefden niet meer in een tent te wonen, maar in een echt huis'
Uitzichtloze situatie
De situatie was uitzichtloos. Haar vader besloot om te proberen om met een vervalst paspoort naar Europa te reizen. Na drie mislukte pogingen lukte het hem om Nederland te bereiken. Daar kreeg hij asiel en even later toestemming om met een tijdelijk noodpaspoort zijn familie op te halen in Turkije. Alaa had haar vader een jaar lang niet gezien. De gezamenlijke reis was spannend, omdat de Turkse douane de familie niet wilde laten vertrekken van het vliegveld in Istanbul. "Ze hielden ons daar zeven uur lang in onzekerheid. Dat was heel erg. Maar toen de beambte werd afgelost door een collega, was alles ineens in orde en konden we in het vliegtuig stappen."
“Toen we in Nederland aan kwamen, konden we het gewoon niet geloven. We hoefden niet meer in een tent te wonen, maar in een echt huis!” Eerst woonde Alaa met haar familie enkele maanden in Goes en begin augustus 2015 verhuisden ze naar Papendrecht. De toen twaalfjarige Alaa wilde dolgraag naar de Taalschool, maar daar mocht ze pas heen als ze dertien zou worden. Intussen werd ze heel goed geholpen op de Anne Frankschool en probeerde ze haar achterstand in te halen. Ze mocht na de basisschool naar het Willem de Zwijger College. Ze kwam net een paar punten tekort voor de havo, maar besloot er alles aan te doen om dat alsnog voor elkaar te krijgen.
Uitgeschreeuwd
“Ik heb het heel vaak uitgeschreeuwd omdat ik iets niet snapte. Vooral geschiedenis vond ik vreselijk moeilijk. Mijn moeder heeft heel van de teksten vertaald in het Arabisch, zodat ik het zou snappen. Veel docenten dachten niet dat ik het zou kunnen, maar in de voorjaarsvakantie in het tweede jaar mocht ik naar de havo. Ik wilde graag hoger opgeleid zijn, omdat je dan meer kan bereiken.”
Alaa zit nu in de vijfde en gaat over enkele weken eindexamen doen. Daarna wil ze HBO Bouwkunde gaan doen. “Mijn ouders zijn enorm belangrijk voor mij. Ze hebben zoveel voor mij en m’n broers over gehad. Ik wil mijn ouders daarom graag trots maken.”
Enorme eer
Dat wil Alaa ook graag doen met haar eerste stapjes op het politieke toneel. Via docent Karel Spitsbaard, die zelf ook op de kieslijst van het OP staat en zag dat Alaa goed kon discussiëren, raakte ze betrokken bij de jongerenafdeling van OP. Toen Ruud Lammers haar vroeg om de kieslijst te versterken, beschouwde ze dat als een enorme eer.
“Het is mijn doel om mensen te kunnen helpen omdat ik uit een andere cultuur kom", vertelt Alaa tot besluit. "Daarvan kan ik gebruik maken om mensen te helpen en te begrijpen. En ik wil ook aan mensen die nog kort in Nederland wonen, laten zien dat ze in Nederland alles kunnen bereiken als ze het proberen. Want 'proberen is gratis', zegt mijn moeder altijd.”