Voorstelling over eigen verpleeghuis
woerden • De twee theatermakers komen voor de derde keer met een voorstelling die gaat over een maatschappelijk thema. Arnold: "Een vorige ging over een erfenis, twee broers en een boerderij. Deze gaat over dementie, over mensen die een eigen leven hadden en nu vanwege hun dementie in een mal gedrukt worden."
De voorstelling gaat ook over henzelf. André: "We vergroten onszelf uit met bepaalde eigenschappen en vertellen ondertussen ook een verhaal. Ik ben impulsief, associatief en vergeet altijd van alles en daarom kan ik gemakkelijk iemand met dementie spelen."
De mens achter dementie
Beide hebben of hadden een grootouder en/of schoonouder met de ziekte van Alzheimer. "Dat je zelf de regie niet meer kunt nemen lijkt me verschrikkelijk", zegt Arnold. "Dat altijd alles volgens een bepaald protocol moet waar je dan tegenaan loopt." André: "Zoals een groot musicus die dan tijdens de muziektherapie Nederlandstalige smartlappen moet zingen."
De voorstelling is eigenlijk een gevecht met het systeemdenken en daarom richten ze in de voorstelling een eigen verpleeghuis op waarin aandacht is voor de mens achter de dementie. "De verzorgers kennen deze mensen alleen maar dementerend, maar als je een fotoboek pakt, zie je dat iemand ook ging kamperen of vader was", licht Arnold toe. "Probeer de eigenheid van de mensen te behouden. Als iemand een beetje stil en op zichzelf was, wil die nu echt niet opeens in de zaal gezellig koffiedrinken, maar dat moet helaas wel in de grotere huizen."
Schuren
Er zit pijn in de voorstelling, verdriet, maar ook humor en muzikale scènes, ondersteund door de zoons van beide mannen en een vriend van hen. Sommige van de zevenentwintig korte scènes schuren of zitten op het randje. "Het zijn allemaal korte stukjes die wij zelf inbrachten vanuit onze eigen ervaring of over wat we gelezen of gezien hebben." De scènes lopen niet van A naar B. "We vertellen geen verhaal met een duidelijke lijn", verklaart André. "Het is misschien ook niet altijd te volgen en daardoor ervaar je wat iemand met dementie meemaakt."
Dus of het verpleeghuis een succes wordt is nog maar de vraag. "Beginnen we net of stoppen we ermee, pakken we de verhuisdozen in of uit, komen de gasten aan of gaan ze weg. We zaaien verwarring en nemen de toehoorders mee in een carrousel van allerlei dingen."
Dat deze theatervorm werkt, blijkt uit de vorige twee succesvolle voorstellingen en uit het feit dat de betaalde voorstellingen al snel uitverkocht waren. Daarom speelt het theaterduo twee extra voorstellingen, op zaterdag 19 maart. "In de avond een betaalde voorstelling en in de middag net als op 12 maart cadeauvoorstellingen voor mantelzorgers", aldus Arnold. "Die voorstellingen zijn mogelijk dankzij een gift van VSB Fonds Woerden en van de gemeente die erg prettig meedacht. Mensen denken dat ze dit cadeautje niet verdienen, maar dat is wel zo. Dus bestel je cadeaukaartje.”
In stijl
De voorstellingen vinden plaats in Kapel Weddesteyn die voor de gelegenheid ook in een passende stijl aangekleed zal worden. André: "De gratis voorstellingen zijn ook nog eens compleet met een passend hapje en drankje, verzorgd door Child’s Destiny of Hope in Kamerik die wij weer een deel van de opbrengst geven voor hun project in Oeganda."
Zoals het er nu uitziet kunnen er vijftig mensen per voorstelling in. “We hopen natuurlijk dat het er tegen die tijd vijfenzeventig mogen zijn", zegt Arnold. André sluit zich aan bij deze woorden. "We zijn van het contact met het publiek, dus op afstand spelen is best wel een beetje spannend."
Voor kaartjes: 06-29294422 of via onderstaande website.
Winny van Rij