• Marina Boiko met een kommetje Borsjt, hét gerecht van Oekraïne.
• Marina Boiko met een kommetje Borsjt, hét gerecht van Oekraïne. Foto: Floris Bakker

‘Ik wil inwoners van Woerden graag leren kennen’

Algemeen

WOERDEN • Marina Boiko (38) wil inwoners van Woerden ontmoeten en ze kennis laten maken met de Oekraïense keuken.

Sinds twee maanden verblijft de Oekraïense met haar 4-jarige dochter Lera en ouders in de Stadspoort, het voormalige psychiatrische centrum dat dienst doet als opvanglocatie in Woerden. Haar ex-man is in Oekraïne achtergebleven. “Ik ben dankbaar dat ik hier mag zijn”, laat ze via Google Translate. 

De taal vormt wel een barrière, merkt ze op. Engels spreekt ze namelijk niet. “Ik volg twee keer per week Nederlandse les, maar de taal is moeilijk.” Lera gaat naar school en krijgt les in het Nederlands. Moeder Marina steekt haar duim omhoog. “Het gaat super. Ze begrijpt niet altijd wat de leraar bedoelt, maar ze heeft het ontzettend naar haar zin. Voor nu is dat het belangrijkst.”

Raketten
De oorlog dwong Marina om samen met haar dochter en haar ouders Oekraïne te ontvluchten. Ze woonde pas net in een appartement in de hoofdstad Kiev toen er vlakbij haar huis raketten door de lucht vlogen die insloegen in verschillende flatgebouwen. “We zijn de dag erna vertrokken naar familie elders, maar ook daar was het niet veilig. We moesten daar in de kelder schuilen. Niet veel later zijn we naar het westen vertrokken. Daar konden we tijdelijk een huis huren.”

Uiteindelijk besloot ze, op advies van landgenoten, om naar het buitenland te vertrekken. Iets dat Marina nooit had verwacht. “Ik had, net als veel van mijn landgenoten, de hoop dat er snel een oplossing zou komen. Nu ziet het er naar uit dat de oorlog nog maanden gaat duren. We dachten hier tot de winter te blijven, maar dat gaat waarschijnlijk langer duren.”

Net als alle andere bewoners van de Stadspoort volgt ze de oorlog op de voet. “Via internet en Telegram krijgen we veel informatie. En we bellen veel met familieleden die daar nog zijn. Tegelijkertijd proberen we hier in Nederland onze weg te vinden.” Het belangrijkst is volgens Marina dat alle vluchtelingen in Woerden rust hebben gevonden. “We kunnen hier ontspannen en een ‘normaal’ leven leiden, zonder angst.” 

Pan soep
Zelf kijkt Marina al verder vooruit. “Ik wil Woerden en de inwoners van deze stad leren kennen. Hoe? Dat weet ik nog niet precies. Het liefst ga ik voor ze koken, dat kan ik goed. Het lijkt me leuk om mensen uit te nodigen voor een etentje. Zo leer je elkaar beter kennen. Eten verbindt.” Het liefst serveert ze haar gasten originele Oekraïense gerechten. Ze wijst naar een pan soep die op het vuur staat. “Dat is borsjt, ons nationale gerecht. Wie wil komen proeven, is welkom om langs te komen!” 

Het liefst gaan ze zo snel mogelijk aan het werk, om niet langer afhankelijk te zijn van een uitkering. “Ik ben Nederland dankbaar, maar wil graag mijn eigen geld verdienen. Dat deed ik ook in Oekraïne. Ik runde daar m’n eigen bedrijf dat voedingsproducten leverde aan cafés en restaurants. Dat liep goed. Het liefst doe ik hier in Nederland iets in dezelfde branche.” 

Fietspaden
Haar indruk van Nederland? Het is hier mooi en rustig, veel rustiger dan wat ik gewend ben in Kiev. En jullie wegen....die zijn prachtig! Met fietspaden ernaast. Jullie doen ook alles op de fiets, dat is wel bijzonder. Ik had in Oekraïne ook een fiets, maar reed daar nooit op. Nu fiets ik elke dag naar school, om m’n dochter op te halen.”

Wie in contact wil komen met Marina, kan haar een appje sturen via: +380988431162.