Jilles (20) fokt zijn ‘eigen’ slachtdieren
kamerik • Jilles Kragten, een 20-jarige leerling aan de slagersvakschool, liet vorige week zijn eigen opgefokte koeien slachten.
De jonge Woerdenaar kocht de drie runderen ruim twee jaar geleden bij een boer. “Ik wilde weten wat er allemaal bij komt kijken om een kalf groot te brengen”, vertelt Jilles. Inmiddels weet hij dat het ‘veel’ is. Zo moest hij het eerste half jaar zijn kalveren drie keer per dag handmatig voeren. “Ja, dat was best een klus”, lacht hij. “Ik ben nu wel wat meer respect voor boeren die dit dagelijks doen.”
De dieren stonden in het veulenverblijf van de manege van zijn ouders. Daar konden ze ook naar buiten, om te grazen in de wei. In twee jaar tijd groeiden de kalveren uit tot gezonde vleeskoeien.
Uitbenen
Met een gewicht van zo’n 380 kilo was het tijd om de koeien te slachten. Dat gebeurde in de slachterij van de Firma Tuithof in Kamerik, de plek waar Jilles al vier jaar werkt. “Ik volg een bbl-opleiding waarbij ik leren en werken combineer. Eén dag per week ga ik naar school; de overige dagen werk ik hier. Bij Tuithof leer ik het vak van slager in de praktijk.”
Of -ie zijn eigen koeien heeft geslacht? “Ik heb wel geholpen, maar mijn werk begint eigenlijk pas na de slacht. Het uitbenen en in kleinere stukken snijden doe ik allemaal zelf. Het vlees heb ik verwerkt tot barbecue pakketten die ik ook zelf ga verkopen.”
Dat de koeien er niet meer zijn, doet ‘m toch wel wat. “Ik ging elke dag wel even kijken bij ze, om ze wat brokken te geven en te borstelen. Nu is die stal leeg. Maar het is ook niet zo dat ik er een traan om heb gelaten. Dit hoort nou eenmaal bij het werk. Mijn (bio)koeien hebben een mooi leven gehad. Ze kregen goed voer, hoefden nooit medicijnen en liepen heel vaak buiten.”
Opleiding
Jilles weet niet of hij nog een keer kalveren gaat opfokken. "Ik wilde het hele proces één keer meemaken, van kalf tot vleespakket. Dat is gelukt. Ik ga me nu richten op het afronden van mijn opleiding.”
Het imago van vlees is de laatste jaren verslechterd. Mede daardoor kiezen steeds minder mensen voor het vak van slager. Jilles vindt dat jammer, want het is in zijn ogen een prachtvak. “Het werk is zwaar, maar tegelijkertijd erg veelzijdig. Zelf heb ik geen moment spijt gehad van mijn keuze. Ooit wil ik m’n eigen slagerij openen.”