De tovenaar van Terschelling
Er was eens een man die kon toveren. En nee dit is geen sprookje, hij was echt. Hij was levenskunstenaar. En dan heul echt hé. In alle goeds wat hij deed toverde hij een glimlach op de gezichten van mensen. Soms ook door een onhandigheidje, maar dat mag geen naam hebben. Maar meestal door de dingen die hij echt deed, verzon en creëerde.
Je kan zeggen dat hij wellicht een oude hippie was. Maar daar doe je hem echt veel te kort mee. Hij was Willem en zijn beroep was 'Willem zijn'. Willem de cafébaas, Willem van Willems-Winkel, Willem de tuinman, Willem van de verse eitjes in de ochtend. Willems van Willems huisje op de haven. Willem de partner, Willem de vader, Willem de opa, Willem de vriend, Willem Antiek, Willem de kok! Willem de allerliefste en leukste theaterdirecteur van de wereld. En er waren nog veel meer Willems. Nee, hij had geen meerdere persoonlijkheden. Nee, Willem heeft de term paradijsvogel naar een uniek hoog begrip verheven. Hij was alles en nog veel meer... Maar zoals ik al zei kon hij echt toveren.
Als je Willem voor het eerst zag met zijn lange grijze haren en zijn lieve guitige pretoogjes dan dacht je gelijk: hij moet wel een tovenaar zijn. En dat was hij ook. Hij heeft ons allemaal betoverd. Hij verkocht namelijk herinneringen en die gaf hij dus altijd gratis. Niet één, nee echt duizenden. Aan mensen van over de hele wereld die in een momentopname even deel waren van zijn leven op Terschelling.
Gelukkig heeft deze tovenaar leerlingen groot gebracht in de vorm van zijn eigen kinderen. En die gaven Willem ook weer zijn kleinkinderen. Dus de magie is letterlijk en figuurlijk doorgegeven. En die blijft, die gaat verder en zal nooit verloren gaan. Deze tovenaar zou nooit zo goed zijn geweest zonder zijn rots in de branding: de lieve en net zo magische Marjoleine. Lieve Willem, jij bent onverwacht snel veranderd in pure inspiratie.
Dankjewel voor just being Willem. Echt, waren we allemaal maar een beetje meer Willem. 'Op z’n Willems' zou vanaf nu een begrip moeten worden. De Fransen kennen joie de vivre. Wij kennen vanaf nu dus op zijn Willems. Dag lieve Willem Fries