TERUGBLIK……. Met Hans Schmidt
woerden • Sinds december 2005 was Schmidt de burgemeester van Woerden. Op 18 juni 2012 kondigde hij zijn vertrek als burgemeester aan en verraste daarmee veel ingezetenen. Immers, Schmidt gaf immers steeds aan ‘voor altijd verkocht te zijn aan zijn stad’.
"De toekomst van zoon Tom kreeg voor mij de hoogste prioriteit", aldus Schmidt. Zijn vrouw Thérèse was aangesteld als hoogleraar op de universiteit van Maastricht. "Ik woonde deels in Woerden, deels daar. Tom was vaak bij mij, maar het was beter om samen te zijn als gezin.” Inmiddels is Tom dertien. "Tom is heel sociaal, betrokken en van goede wil. Hij is ook heel toegankelijk."
Sterke band
Bij zijn afscheid als burgervader vertelden diverse mensen dat ook over Schmidt. "Dat vond ik prachtig. Ben me er nooit echt van bewust geweest dat ik zo was. Deed naar mijn idee steeds wat ik het beste vond voor Woerden. Kreeg daardoor een sterke band met diverse groepen in de samenleving. Het klikte bijvoorbeeld tussen de dorpelingen van Harmelen. Vooral de Kwakbollen heb ik in mijn hart gesloten. Maar ik kon het ook goed vinden met de jongste Marokkaanse jeugd. Toen ik weg zou gaan kwamen kinderen naar mij toe dat hun moeder wel op mijn Tom kon passen. Als ik maar langer bleef. Geweldig, toch?"
Tijdens zijn afscheid ruim tien jaar geleden memoreerde Schmidt al de speciale verbondenheid met initiatieven van inwoners en de mensen die daar achter zaten. Zo steunde hij de wens om een monument te laten plaatsen bij Putkop, waar op 8 januari 1962 de grootste spoorwegramp van Nederland plaatsvond. En nam hij plaats in diverse goede doelen commissies om andere mensen een hart onder de riem te steken of geld in te zamelen om hen financieel te ondersteunen.
Af en toe was het ook nodig om daadkrachtig te zijn. Het hoorde volgens Schmidt bij het burgemeester zijn. Zo ving hij samen met medewerkers van de gemeente drieduizend bij Woerden gestrande IC-reizigers op, vanwege de hevige voorjaarsstorm van 2006. "De persoonlijke bedankkaartjes van veel van die mensen waren hartverwarmend. Maar dat doe je toch gewoon voor mensen die wat voor hulp dan ook nodig hebben?"
Typisch Hans Schmidt is ‘wie goed doet goed ontmoet’. Als iemand of een groep mensen dat doet dan motiveert dat hem om iets daartegenover te stellen. "Zo was ik eens bij de jeugd van Saskia’s Dansschool, waar ontzettend veel kinderen op een positieve manier met elkaar bezig waren. Ik vertelde hen dat ook. Vooral dat ik blij was dat zij daar positieve energie uit haalden. En dat zij dat daar deden en niet zoals anderen dat wellicht deden, kattenkwaad op straat uithalend. Ik liet me verleiden om mee te dansen, wat ik niet vaak doe. Voor wat hoort wat, nietwaar?"
Koe
Dat andere mensen bij het afscheid als burgemeester iets voor hem wilden doen hoefde volgens Schmidt niet zo. "Maar toen mijn inmiddels overleden vriend Bram van der Vlugt met het idee kwam voor een ‘koe’ vond ik dat prachtig. Omdat de Woerdense gemeenschap dan ook iets bijzonders kreeg. Ik was en ben nog steeds trots als ik ‘anoniem’ door de binnenstad loop en even een kijkje neem bij het cadeau dat naast de bieb ligt. Nou ja, anoniem… Ik vind het leuk dat er dan nog steeds inwoners spontaan met mij een gesprek beginnen, hoor. Woerden is nog steeds een beetje mijn thuis."
Egbert Egberts