Tbs voor vrouw die buurvrouw neerstak
woerden • Zij stak vorig jaar april tijdens een psychose haar buurvrouw neer omdat zij dacht dat die haar ongeboren kind iets aan wilde doen.
Op 29 april komt de vrouw het slachtoffer tegen in de flat waarin ze wonen. Ze gingen normaal met elkaar om; er was geen sprake van een conflict. Na deze korte ontmoeting fietst de vrouw, die op dat moment in verwachting is, naar een afspraak. Onderweg voelt ze een prikje in haar achterbeen. Ze denkt dat haar buurvrouw haar met een naald heeft geprikt.
Prikkend gevoel
Bij haar afspraak en op de terugweg denkt ze hier niet meer aan. Pas later die dag denkt zij weer aan het prikkend gevoel in haar been en is ze bang dat haar buurvrouw een vloeistof bij haar heeft geïnjecteerd. Omdat de vrouw zwanger is maakt ze zich zorgen over de gezondheid van haar ongeboren kind. Overmand door emoties (boosheid en angst) belt zij bij haar buurvrouw aan. Als die opendoet steekt zij haar meerdere keren in haar arm. Juridisch is sprake van een poging tot zware mishandeling.
Tijdens haar voorarrest wordt de verdachte onderzocht door een psycholoog en psychiater. Beide deskundigen concluderen dat de vrouw lijdt aan een psychotische stoornis. Dit speelde ook op de dag van het incident. Bovendien was de vrouw - vanwege haar wens om zwanger te worden - zonder overleg met een arts, psychiater of hulpverlener gestopt met het nemen van de voorgeschreven antipsychotica.
Met de officier van justitie en de advocaat van de vrouw is de rechtbank van oordeel dat de poging tot zware mishandeling de vrouw niet kan worden toegerekend. Haar handelen werd die dag (sterk) beïnvloed door haar stoornis. Dat betekent dat de rechtbank haar geen straf oplegt, maar wel een maatregel in de vorm van een behandeling.
Verplichte behandeling
Zowel de officier van justitie als de advocaat van de vrouw willen dat zij een zogenoemde zorgmachtiging oftewel een verplichte behandeling krijgt.
Voorafgaand aan de zitting én tijdens de inhoudelijke behandeling werd uitvoerig stilgestaan bij de vraag welke behandeling de vrouw moet krijgen. Zo werden er op zitting nog deskundigen gehoord. Zij denken dat de kans op herhaling laag is, maar wanneer de vrouw niet haar medicatie inneemt de kans op herhaling verhoogd wordt.
De rechtbank kwam tot de conclusie dat een zorgmachtiging niet passend is. Zo’n machtiging wordt in eerste instantie voor een half jaar afgegeven. Hierdoor wordt mogelijk eerder afgeschaald dan nodig is en kan de langdurige en noodzakelijke zorg niet worden gegarandeerd. Dat kan wel met een tbs-behandeling. Met deze maatregel wordt de kans op herhaling zo veel mogelijk gedempt en de vrouw kan met deze maatregel maximaal negen jaar in de gaten worden gehouden.
Bron: rechtspraak.nl