Op de bres voor stukje wilde natuur langs Woerdense spoor

WOERDEN • Het eventueel doortrekken van de Beneluxlaan langs het spoor gaat ten koste van één van de laatste stukjes wilde natuur in Woerden.

Vanaf het Jan Ruijspad is het slootje nauwelijks te zien. Er ‘even’ naar toe lopen is niet aan te raden, want door de vele regenval van de laatste maanden is de bodem nat en modderig. “Als je wil kijken, moet je een paar laarzen aantrekken”, weet Maurice Jurg uit ervaring. 

Hij neemt regelmatig een kijkje bij het slootje. In en rondom het water leven vooral veel kikkers en padden. “Hier zit één van de laatste groene kikker populaties van de stad, in een van de weinige nog gezonde sloten”, vertelt hij. Hun gekwaak is voor wachtende treinreizigers in de paartijd en ‘s zomers op perron 6 goed te horen. Maar er lopen ook egels rond. En heel af en toe laat de wezel zich zien. Jurg noemt het een klein paradijsje langs het spoor. “Zonde als het zou verdwijnen.”

Schrik
Zo ver is het nog lang niet, maar de schrik zat er binnen het Biodiversiteitsteam Woerden goed in toen bekend werd dat de gemeente de Beneluxlaan mogelijk wil doortrekken tot aan het station. Het autoverkeer hoeft zich dan niet door de wijk te wurmen.
Over het stukje natte natuur dat daarbij verloren gaat repte niemand. Ton Rullmann vindt dat niet terecht. “De strook aan de zuidkant van het station ligt al zo’n 25 jaar braak. Hierdoor is een uniek stukje wilde natuur ontstaan midden in de stad. Nergens anders in Woerden heb je zoiets als dit. Daarom moet je het koesteren.”

Volgens Jurg bestaat in Nederland het beeld dat natuur strak en netjes moet zijn, “een soort Teletubbie-achtig landschap. Daar moeten we vanaf, want echte natuur is rommelig.”

Kaasfabriek
Uit onderzoek weet Rullmann dat er in het verleden een plas heeft gelegen langs het spoor. Toen in 1938 de kaasfabriek van ERU werd gebouwd, is die grotendeels gedempt. “In een brief aan de firma Ruijs (de grondlegger van ERU) schreef de gemeente dat ze het jammer vond dat de plas zou verdwijnen door de bouw van de fabriek. Dus in die tijd had men al oog voor de natuur aldaar.”

Na de verhuizing van ERU in 1999, werd de fabriek gesloopt en kreeg het treinstation een extra perron. “Nu wil de gemeente het hele stationsgebied aanpakken en ben ik bang dat ze toch ‘iets’ willen met die strook”, zegt Rullmann. 

Het doortrekken van de Beneluxlaan is, naast woningbouw, een optie. Er zijn plannen voor een nieuwe sloot als onderdeel van een ‘klimaatroute’. “Maar waarom zou je iets kunstmatigs aanleggen en iets natuurlijks vernietigen?”

Heemtuin
Jurg denkt dat de weg prima is in te passen, zonder dat dit ten koste gaat van de aanwezige natuur. “Maak de weg korter en maak een heemtuin waar de natuur in alle rust kan gedijen. Eventueel leg je een wandelpad of vlonderpad aan zodat wijkbewoners kunnen genieten van dit mooie stukje groen. Dat zou een mooi voorbeeld zijn van natuurinclusief bouwen.”

Floris Bakker